Digitaal-erfgoed-coach Marieke Houtekamer: ‘Iedereen vindt het leuk om verhalen over erfgoed te lezen’

Ha Marieke, je eerste jaar als digitaal-erfgoed-coach zit er bijna op?

Marieke: ‘Ik kijk hier met enorm veel plezier op terug! Het is superfijn om samen met mijn collega’s van Erfgoed Zeeland en de ZB Bibliotheek van Zeeland het Zeeuws erfgoed digitaal toegankelijk te helpen maken.’

Jij helpt medewerkers en vrijwilligers van erfgoedinstellingen die zich met hart en ziel inzetten voor het bewaren van Zeeuws erfgoed?

‘Op basis van hun vragen geven we ze ondersteuning op maat. Dat doen we onder andere door het erfgoedplatform Atlantis aan te bieden in samenwerking met de ZB Bibliotheek van Zeeland. Hier kunnen Zeeuwse organisaties hun collecties registreren en presenteren.’

Leggen de deelnemende organisaties aan dit platform momenteel nog veel nadruk op het registreren en beheren van erfgoed?

‘Ja, op dit moment ligt daar vooral de focus. Maar we doen dit allemaal voor het publiek, met als doel om straks met dit erfgoed de verhalen van vroeger te vertellen.’

Wat adviseer je deze organisaties?

‘Maak geen gortdroge beschrijving van de objecten uit je collectie, maar publieksvriendelijke omschrijvingen waarin je mensen meeneemt in de geschiedenis. Nog mooier: schrijf een verhaal over een collectie-item, want iedereen vindt het leuk om verhalen te lezen.’

Dat vereist wel de nodige inspanningen?

‘Zeker, bijvoorbeeld een duidelijk omschrijving en context van het object, kwalitatief goed en rechtenvrij beeldmateriaal, een mooi verhaal of filmpje, et cetera.’

Wat is hierbij het allerbelangrijkste?

‘Denk vanuit je publiek, niet vanuit je eigen organisatie.’

Om die verhalen straks een plek te geven, werken jullie aan de ‘voorkant’ van dit erfgoedplatform?

‘Dat wordt de publiekswebsite Collectie Zeeland. We geloven sterk in het potentieel van deze digitale etalage voor Zeeuws erfgoed, omdat het ons een krachtig hulpmiddel biedt om erfgoed dichter bij het publiek te brengen. En daar horen al die verhalen bij.’

Op die publiekswebsite hoeft een organisatie niet alle erfgoedobjecten zichtbaar te maken?

‘Dat is aan erfgoedinstellingen om te bepalen, maar dat hoeft niet. Waarom zou je 100 klederdrachtmutsen en 500 rokken afbeelden, om maar een voorbeeld te geven. Je kunt je ook beperken tot één rok als er nauwelijks variatie in deze kledingstukken zit.’

Wat is de gedachte hierachter?

‘Het kan voor het grote publiek lastig zijn om een grote hoeveelheid objecten te duiden. Bovendien kost dataopslag de nodige energie; het is goed om je daar bewust van te zijn. Zo kun je de voetafdruk van je digitaal erfgoed verkleinen.’

Maar voor onderzoekers kan het wel interessant zijn om alle beschikbare objecten te onderzoeken?

‘In dat geval zijn ruwe datasets voor hen juist weer heel bruikbaar. Je kunt dus verschillende publiekstoepassingen ontwikkelen, afgestemd op de behoeften van de doelgroepen. Kortom, het digitaal presenteren van collecties biedt heel veel mogelijkheden voor zowel erfgoedinstellingen als het publiek. Ik kijk ernaar uit om hiermee aan de slag te gaan.’