Dit leerde de Universiteitsbibliotheek Maastricht over het implementeren van IIIF in Omeka S

De IIIF-integratie biedt (erfgoed)onderzoekers gestandaardiseerde toegang tot digitale collecties voor onderwijs en onderzoek. Via deze standaard kunnen zij digitaal erfgoed eenvoudiger doorzoeken, delen en hergebruiken, zowel binnen als buiten de academische gemeenschap. Daarnaast maakt IIIF historische bronnen en erfgoed toegankelijker en bruikbaarder voor een breed publiek.

Doordat IIIF gebruikmaakt van open source-technologie, sluit het aan bij het streven van de Universiteit Maastricht om kennisdeling en samenwerking te bevorderen. Het doorbreekt institutionele silo’s, waardoor onderzoekers afbeeldingen en metadata over de grenzen van instellingen heen kunnen vergelijken en koppelen, wat nieuwe onderzoeksmogelijkheden opent.

Belangrijkste geleerde lessen

1. IIIF-modules vragen om maatwerk. Standaardmodules voor IIIF in Omeka S leverden niet direct een werkende omgeving op. Voor een gebruiksvriendelijke ervaring waren specifieke combinaties van modules en instellingen nodig. Details hierover zijn te vinden in dit Tech Talk-blogbericht.
2. Kies het juiste bestandsformaat. Tests toonden aan dat het formaat van afbeeldingen grote invloed heeft op performance, opslagruimte en weergavekwaliteit. JPG-compressie met 80% kwaliteit blijkt het meest efficiënt voor IIIF-prestaties. Meer informatie staat in dit Tech Talk-blogbericht.
3. Zet in op een divers team. Een multidisciplinair team en een flexibele werkwijze bleken waardevol voor een brede benadering van de vereisten. Focus daarbij steeds op de toegevoegde waarde voor de gebruikers van het collectiemateriaal.